Zapoznaj się z Art. 10 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych. Ustawa ta ma na celu ochronę wierzycieli przed negatywnymi skutkami nieterminowych płatności. Kluczowym przepisem jest właśnie Art. 10 ust. 1, który dotyczy rekompensaty za koszty odzyskiwania należności.
Treść przepisu
Art. 10 ust. 1 stanowi:
„Wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, przysługuje od dłużnika, bez wezwania, rekompensata za koszty odzyskiwania należności, stanowiąca równowartość kwoty 40 euro.”
Kluczowe elementy przepisu
- Uprawnienie do odsetek:
Wierzyciel ma prawo do odsetek ustawowych, gdy dłużnik opóźnia się z płatnością. Odsetki ustala się na podstawie stopy referencyjnej NBP, powiększonej o odpowiednią liczbę punktów procentowych, w zależności od charakteru transakcji. - Rekompensata za koszty odzyskiwania należności:
Wierzyciel ma prawo domagać się rekompensaty w wysokości równowartości 40 euro. Wartość ta może być wyższa w przypadku większych zobowiązań: 70 euro dla należności od 5000 zł do 50 000 zł oraz 100 euro dla kwot równych lub wyższych od 50 000 zł. - Brak potrzeby wezwania:
Wierzyciel nie musi wysyłać dodatkowego wezwania do zapłaty, aby dochodzić rekompensaty, co znacznie ułatwia proces odzyskiwania należności.
Rekompensata w wysokości 40 euro przysługuje wierzycielowi, który zrealizował swoje świadczenie, ale nie otrzymał zapłaty w ustalonym terminie. Termin ten powinien być określony w umowie, na wezwaniu do zapłaty bądź fakturze. Warto podkreślić, że 40 euro rekompensaty można naliczać od każdej nieuregulowanej w terminie faktury.
Sposób obliczania rekompensaty
Rekompensata jest ustalana w euro, a jej wartość w polskich złotych przelicza się według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy miesiąca poprzedzającego wymagalność zobowiązania.
Kiedy 40 euro rekompensaty nie jest korzystne?
Domaganie się 40 euro rekompensaty może być nieopłacalne w przypadku postępowania sądowego. Rekompensatę dolicza się do całkowitej wartości roszczenia, co zwiększa koszty postępowania. Jeśli wysokość naliczonej rekompensaty jest niższa niż suma opłat sądowych i kosztów zastępstwa procesowego, wierzyciel może nie uzyskać żadnego zadośćuczynienia.
Kiedy to rozwiązanie jest korzystne?
Korzystnym rozwiązaniem jest sytuacja, gdy dłużnik ureguluje należność wraz z rekompensatą na drodze pozasądowej. Jest to również korzystne w przypadku, gdy dłużnik ma wiele nieuregulowanych faktur, ponieważ wówczas można naliczyć rekompensatę od każdej z nich, co z większym prawdopodobieństwem przewyższy koszty postępowania sądowego.
Warto jednak pamiętać, że przepisy ustawy dotyczą jedynie transakcji handlowych związanych z odpłatną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Regulacji tej nie stosuje się do umów zawieranych między przedsiębiorcą a konsumentem.
Podsumowanie
Art. 10 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych ma na celu uproszczenie procedur związanych z dochodzeniem należności oraz zmniejszenie obciążeń finansowych dla wierzycieli. Rekompensata za koszty odzyskiwania może być przydatna, zwłaszcza w przypadku, gdy dłużnik notorycznie opóźnia płatności. Wierzyciele mogą w łatwy sposób doliczyć tę kwotę do swoich roszczeń, co zwiększa ich szanse na odzyskanie pełnej wartości zadłużenia. Z perspektywy dłużników przepis ten może działać jako dodatkowa motywacja do terminowego regulowania zobowiązań.
Masz dodatkowe pytania? Skontaktuj się z nami!
