Ustawa o rachunkowości wyszczególnia szereg uproszczeń, które mogą być stosowane przez jednostki. Należą do nich:
1) dokonywanie kwalifikacji umów leasingowych według zasad określonych w przepisach podatkowych;
2) kalkulacja kosztu wytworzenia produktu poprzez doliczenie do kosztów bezpośrednich kosztów pośrednich związanych
z wytworzeniem produktu niezależnie od poziomu wykorzystania zdolności produkcyjnych;
3) możliwość odstąpienia od przepisów dotyczących szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposób prezentacji instrumentów finansowych;
4) możliwość odstąpienia od ustalania aktywów i rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego.
Kto może stosować te uproszczenia?
Ustawodawca wyszczególnił dwa warunki, które muszą być spełnione, aby jednostka mogła zastosować uproszczenie.
Pierwszy z nich określa podmiot, który takiego uproszczenia wdrożyć nie może. Są to:
1) banki, zakłady ubezpieczeń, skoki, fundusze inwestycyjne, fundusze emerytalne oraz jednostki działające na podstawie przepisów o obrocie papierami wartościowymi;
2) jednostki zamierzające ubiegać się albo ubiegające się o zezwolenie na wykonywanie działalności bankowej, ubezpieczeniowej, w zakresie funduszy inwestycyjnych i funduszy emerytalnych;
3) alternatywne spółki inwestycyjne w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi;
4) emitenci papierów wartościowych dopuszczonych, emitenci zamierzający ubiegać się lub ubiegający się o ich dopuszczenie do obrotu na jednym z rynków regulowanych Europejskiego Obszaru Gospodarczego;
5) emitenci papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu w alternatywnym systemie obrotu;
6) krajowe instytucje płatnicze;
7) instytucje pieniądza elektronicznego.
Kolejny warunek stanowi, że jednostka może zastosować uproszczenie, jeśli za poprzedni rok obrotowy nie przekroczyła dwóch z trzech poniższych wartości:
1) 25.500.000 zł – w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego;
2) 51.000.000 zł – w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy;
3) 50 osób – w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty.
Czy uproszczenia te mogą stosować tylko jednostki małe?
Choć wyżej wymienione limity dotyczące sumy aktywów, przychodów netto ze sprzedaży oraz średniorocznego zatrudnienia są takie same, jak limity określające status jednostki małej, nie oznacza to, że tylko jednostki małe mogą je stosować.
Jeśli jednostka spełnia warunki zastosowania uproszczeń to może je stosować, bez względu na to, czy posiada status jednostki małej czy nie.
W jaki sposób przyjąć uproszczenia w Spółce?
Aby uproszczenia mogły być zastosowane, należy ująć stosowny zapis o ich wdrożeniu w zasadach (polityce) rachunkowości. Istotne jest, że nowe zasady obowiązują od pierwszego dnia roku obrotowego lub pierwszego dnia następnego roku obrotowego bez względu na datę podjęcia decyzji o zmianie zasad (polityki) rachunkowości. Zatem decyzja ta może zostać podjęta w trakcie roku obrotowego z zastosowaniem od pierwszego dnia trwającego już roku. Osobą uprawnioną do zmian zasad (polityki) rachunkowości jest kierownik jednostki. Dodatkowo pamiętać należy, że, jak każda zmiana zasad rachunkowości, uproszczenie wymaga określenia w informacji dodatkowej wpływu zastosowanych zmian na sprawozdanie finansowe.
